Paul Klemann - droomtekeningen



Paul Klemann, Hypnose, 65 x 45 cm

Op de Verdieping worden van 17 februari t/m 18 maart 2012 droomtekeningen getoond van Paul Klemann. Sinds 1985 noteert tekenaar Paul Klemann zijn dromen. Inmiddels heeft hij een archief met enkele duizenden tekeningen. Over het werk van Paul Klemann is gezegd: 'Zijn tekeningen zijn gekenmerkt door scenes die het verstand links passeren en meteen doorschieten naar het centraal zenuwstelsel, waarvan de onmiddellijke commando's de haartjes in de nek overeind zetten'. Klemann is sinds 1985 obsessief bezig met het tekenen van zijn dromen. Hij zet de wekker een aantal keren, noteert zijn dromen in een soort steno als hij wakker wordt en werkt ze uit tot tekeningen.

Dromen zijn voor hem het meest oorspronkelijk, want ze staan los van de werkelijkheid, en de kunstgeschiedenis. Bovendien zijn ze 'ongemanipuleerd' terwijl je in het dagelijks leven voortdurend bezig bent met manipuleren. 'Ze zeggen dat in de kunst van deze eeuw alles al gedaan is. (…) Maar ik mis nog zo ontzettend veel. Dat ligt allemaal op het onontgonnen terrein van het gevoelsleven.' Noemt Kafka en Picasso. De surrealisten als Magritte, maar ook Dali, komen er bekaaid vanaf bij Klemann. Die zijn vooral bezig met cryptische grapjes. Het individuele moment is voor hem het belangrijkste van de kunst, en waar openbaart zich dat beter dan in een droom.

`Van wat blijft hangen, de interessante beelden maak ik tekeningen, soms 'zoom ik in', bijvoorbeeld maakte ik vorig jaar een serie koppen. Ik concentreer me dan op de koppen die ik in mijn dromen zie. Soms zijn het voorwerpen, waar ik mee verder ga. Ik probeer zo letterlijk mogelijk bij de droom te blijven. Ik wil de werkelijkheid van de droom zichtbaar maken. Je moet je voorstellen dat het navertellen van een droom over het algemeen oersaai is, omdat je in een droom, niet als in een verhaal, geen echte chronologie hebt, maar losse beelden. Terwijl je door te tekenen een samenvatting maakt van die beelden'.

De tekeningen zijn heel bizar en vol angst, humor, chaos, agressie en erotiek.De titel in het werk speelt een duidelijke rol: 'Knalgele glijbaan om verdoemde zielen te dumpen', 'De bosgeest', 'De zelfmoordenaar', 'Het labyrinth van Hadriatus'. Voorbeeld van een nacht uit Klemann's brein is 'Wit Bloed (1993)' een wonderlijke vermenging van het Melkmeisje van Vermeer, Zeeuws Meisje en de Maagd Maria (K. heeft een katholieke opvoeding gehad en die beeldentaal keert vaak terug). Ze giet twee melkpakken leeg op een Jezusfiguur op de grond, twee boodschappers met AH-tassen brengen nieuwe voorraden en op de vloer ligt een melkplas waar een bullterriër gretig van aan het drinken is.
www.paulklemann.nl