Het woord `ruimte’ is een sleutelwoord in het oeuvre van Karin Elfrink. Een aantal jaar geleden schilderde Karin Elfrink binnenruimtes, interieurs. Geen willekeurige ruimtes, maar ruimtes van familieleden, vrienden, bekenden. Een ruimte waarmee zij een binding heeft, die zij betreedt en waartoe zij zich op een bepaalde manier verhoudt.
Sinds een paar jaar heeft Karin Elfrink haar aandacht verlegd naar buiten, naar het landschap van haar jeugd: de bossen van Beek. Dit landschap beschouwt zij eveneens als een ruimte, waarin je je begeeft, waar je loopt, waar je deel van uitmaakt (en uitgemaakt hebt) en die – net zoals haar vroegere interieurs - zeker niet willekeurig is: heden en verleden lopen door elkaar. Wat je ervaart bij het bekijken van haar schilderijen, is dat je je als kijker ook direct opgenomen voelt in dit landschap, alsof je er deel van uitmaakt. Als je voor haar schilderijen staat, voel je je de wandelaar die zich afvraagt of hij de ene of de andere weg zal nemen, stil zal blijven staan om te kijken of te luisteren, even pauze te nemen, voel je je deel van die ruimte die Karin Elfrink gecreëerd heeft. Wandel maar eens door haar tentoonstelling bij ons op de verdieping, dat kan tot en met 18 december.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten